Cerrahpaşa’nın internet sitesinden yapılan açıklamada, “Çeşitli basın yayın organlarında yer alan ve toplumsal medya platformlarında sıkça paylaşıma mevzu olan Cerrahpaşa Tıp Fakültemizde cinsiyet değiştirme ameliyatlarına yönelik savların yer aldığı haberlerin içeriğinde verilen hasta sayıları gerçeğin çok üzerinde ve abartılıdır.” tabirlerine yer verildi.
Açıklamada, profesör unvanlı ve üniversiteyle bağlantısı olmayan bir öğretim üyesinin açıklamasına dayandırılmış bu haberlerin büsbütün dezenformasyon sonucu olduğu, toplumu yanlış yönlendirme gayesine hizmet ettiği kaydedildi.
PROF. DR. AHMET AKIN’IN ‘CİNSİYET DEĞİŞTİRME AMELİYATLARI’ ARGÜMANLARINA PROF. DR. ZEKİ BAYRAKTAR’DAN CEVAP
İstanbul Medeniyet Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Ahmet Akın, ”Cerrahpaşa’da 4 bin kız erkek olmak için bekliyor. Zeynep Kamil’de de 2 bin 700 erkek kız olmak için bekliyor.” argümanlarına Üroloji profesörü Zeki Bayraktar’dan yanıt geldi.
İstanbul Medeniyet Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Ahmet Akın, ”Cerrahpaşa’da 4 bin kız erkek olmak için bekliyor. Zeynep Kamil’de de 2 bin 700 erkek kız olmak için bekliyor. Yaşları kaç biliyor musunuz? 12 ile 19 yaş ortasında..” açıklamasına yanıt veren Medipol Üniversitesi Tıp Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Zeki Bayraktar dikkat çeken açıklamalarda bulundu.
Akın’ın ortaya attığı sayıların ve yaşların gerçeği yansıtmadığını vurgulayan Bayraktar, bilgilerin yanılgılı olması bu türlü bir problemimiz olmadığı manasına da gelmediğini belirtti.
’19 YAŞINDAN KÜÇÜKLER CİNSİYET DEĞİŞTİRME AMELİYATI OLAMAZ’
’19 yaşından küçüklerin cinsiyet değiştirme ameliyatı yaptırabilir mi?’ sorusunu cevaplayan Bayraktar, ”Hayır, bu asla mümkün değildir, bu ne tıbben ne de yasal olarak mümkün. Lakin son günlerde bu bahiste toplumsal medya ve WhatsApp kümelerinde dolaşan bir görüntü -içerdiği yanlışlı bilgiler nedeniyle- büyük bir kaygı ve panik oluşturdu. Zira -tabip olmayan- bir akademisyen, bu görüntüde “Cerrahpaşa’da 4000 kız erkek olmak için, Zeynep Kamil’de 2700 erkek kız olmak için bekliyor. Yaşları da 12 ile 19 ortasında…” diyor ve toplamda 400 bin çocuktan bahsediyordu… Bu -hatalı- bilgiler nedeniyle ülke genelinde birçok anne-baba, öğretmen ve müdür [çocuklar adına] panik oldu, telaşa kapıldı, hatta çocuklarını sorgulamaya başlayan anne-babalar oldu.” tabirlerini kullandı.
Akın’ın argümanlarına yanıt veren Bayraktar anlatılanları unsur husus ele alarak yalanladı:
Öncelikle, bahsedilen görüntüdeki akademisyenin telaşlarını paylaşmakla birlikte naklettiği sayıların yanlışsız olmadığını [bunun hem tıbben hem yasal olarak mümkün olamayacağını] bilelim. Zira;
.
1- Bir bireyin cinsiyet değiştirme ameliyatı emeliyle müracaat edebilmesi için, Uygar kanunun 40. Hususuna nazaran; 1) 18 yaşını doldurmuş olması, 2) Evli olmaması ve 3) Transseksüel olduğunu ve cinsiyet değiştirme ameliyatının ruh sıhhati açısından mecburî olduğunu belgelemesi gerekir [üniversite yahut EA hastanesinden alınacak heyet raporu ile]. [TMK, husus 40]
Görüldüğü üzere 18 yaşını doldurmamış [19 yaşına girmemiş] bir birey, bu türlü bir talepte bulunamaz, bu tıbben de yasal olarak da mümkün değildir. Hasebiyle görüntüde belirtilen ve yaşları 12-19 ortasında olduğu söylenen 4000+3700 çocuğun bu türlü bir ameliyat için bu hastanelerde beklemesi asla ve kata mümkün değildir; ne tıbben, ne de yasal olarak.
2- Ayrıyeten Zeynep Kamil Hastanesi bir branş hastanesidir [kadın doğum hastanesi], bu hastaneye lakin bayanlar müracaat edebilir, bu hastanede üroloji kliniği yoktur, o halde nasıl olur da 2700 erkek bu hastanede kız olmak için bekler? Erkekler nasıl müracaat edecekler bu hastaneye? Erkekten bayana geçmek isteyen bireylerin penis ve testislerini ürologlar alır, bu hastanede üroloji kliniği yok ki bu ameliyatı yapmış olsunlar. Yani özetle bu hastanede bu ameliyatlar zati yapılamaz, hatta erkekler müracaat edemezler [Zeynep Kamil H.de fakat TMK 40. Husustaki kaideleri yerine getiren trans bireylerde kadından-erkeğe geçiş ameliyatlarının birinci ayağı yapılabilir [yani histerektomi, ooferoktomi ve vajinektomi üzere kadınlık organlarının alındığı ameliyatlar, pekala penis protez ve testis protezi ameliyatlarını kim yapacak? Bunun için de ürolog lazım].
3- Cerrahpaşaya gelince, evet bu hastanede bu ameliyatlar yapılabilir, fakat 12-19 yaşındakilere değil tabi. Bu görüntü vesilesi ile Cerrahpaşa Tıp Fakültesinde bu işle uğraşan [cinsiyet değiştirme talebiyle gelen transseksüellerle görüşen] meslektaşımdan bilgi aldı, bu sayının yanlışsız olmadığını, son 10 yılda bu hedefle müracaat eden toplam olay sayısının bin civarında olduğunu söyledi [yani yılda ortalama 100 müracaat]. Tabi bu müracaatların da hepsi onaylanmıyor, ilgili süreçler işletiliyor vs ancak asla 18 yaş altında müracaat yok, zira bu yasal olarak da tıbben de mümkün değil [müracaat eden birey ilgili heyet tarafında muhakkak bir mühlet takip edilir, şayet onay verilirse mahkeme kararı çıkar, izlem-onay-karar, cerrahi grup, ameliyat, prosedür vs… derken bu süreç birkaç yıl sürebilir, kısaca bu ameliyatlar en erken ortalama 24-25 yaşlarında yapılır].
Peki ameliyat olan bireylerin sorunu çözülür mü? Alışılmış ki hayır, hatta pek çok hadisede cerrahiye bağlı yeni ve önemli problemler eklenir lakin bu paylaşımın konusu bu değil, bu mevzuda daha ayrıntılı bilgi için şu kitabımıza bakılabilir.
4- Görüntüde yer alan bir öteki yanlışlı bilgi de şu tabirlerdir; “Cinsiyet değişikliği ile ilgili rapor endokrinoloji tabipleri tarafından veriliyor zira ameliyatı endokrinologlar yapıyorlar.” Kararı veren heyetin içerisinde endokrinoloji uzmanları da var fakat endokrinologlar cerrah değildir, ameliyat yapamaz ve ameliyata giremezler, bu ameliyatı ürologlar, jinekologlar ve plastik cerrahlar yapar [her branş kendi kısmını].
‘Peki bu bilgilerin yanılgılı olması bu bahiste bir problemimiz olmadığını mı gösteriyor?’ sorusuna karşılık veren Bayraktar probleme ışık tutan şu açıklamalarda bulundu:
Tabii ki hayır, 4 bin değil, 400 değil, 40 kişi bile olsa bu kıymetli bir sayıdır ve kaygılanmamız için kafidir, esasen biz de kaygılandığımız için 4 yıldır bu bahislerde yazıyor, çiziyor ve konuşuyoruz, zira olay gerçekten tasa verici, o halde niçin abartıyoruz? Neden insanları ajite ediyoruz? Bu bize bir yarar mı sağlıyor? Hayır, asla yarar sağlamıyor aksine o kadar büyük bir ziyan veriyor ki, bilhassa 12-19 yaş ortasındaki çocuklar denmesi, LGBT lobisinin ekmeğine adeta yağ sürüyor[uz]. Şöyle ki;
Cinsiyet hoşnutsuzluğu [CH] bulunan 18 yaş atındaki bireyler için eşcinsel yahut transseksüel denemez, zira CH, olayların yarıdan fazlasında ergenlikten sonra tabiatıyla geriler. Ayrıca cinsiyet kimliği lakin geç ergenlik devrinin sonunda [20-21 yaşlarında] stabil hale gelir. Daha da kıymetlisi kimi ergenlerde bilhassa orta ergenlik devrinde [15-18 yaşlarda] biseksüel konfüzyon dediğimiz süreksiz dalgalanmalar olur. Bunun nedeni ergenlerin [coşan hormonlar nedeniyle] his ve dürtülerini tam olarak tanımlayamamaları, heteroseksüel dürtülerini homoseksüel dürtüler üzere algılamaları/karıştırmaları, dostluk nedeniyle yakınlaştıkları hemcins arkadaşlarını seksüalize etmeleri, heteroseksüel olmayan bir fazdan geçmeleri, kısaca ergenliğe has bifazik [iki fazlı] bir periyot yaşamalarıdır. Bunlar asla eşcinsellik olarak damgalanmamalı, bu ergenler için çok dikkatli bir kıymetlendirme yapılmalıdır.
Geçici biseksül konfüzyon yaşayan ve eşcinselliğin ne olduğunu, nasıl başladığını ve hangi hissin eşcinsellik olduğunu tam olarak bilemeyen bir ergen, bu bilgi eksikliği nedeni ile “eşcinsel olma korkusu” yaşayabilir. Gerçekten ülkemizdeki erkek çocuklar da bu endişeyi yaşıyorlar, hatta kültürel olarak erkekliğe ve erkeksi davranışa verilen ehemmiyet bu kaygıyı artırıyor, bilhassa erkeksi hisler taşımadığını düşünen erkek ergenler bu endişeyi daha fazla yaşıyorlar[2, s.60].
Geçici biseksül konfüzyon nedeniyle ergenlik devrinde yaşanan süreksiz yakınlıklar ergenin kendisi yahut etrafı tarafından ezkaza homoseksüel eğilimler olarak algılanabilir. Bu da ergenin eşcinsel olarak damgalanmasına ve aslında süreksiz olan hislerin kalıcı hale gelmesine [stigmatizasyona] neden olabilir. Günümüzde daha çok psikologlar tarafından yapılan bu damgalamalar [stigmatizasyon], çok tehlikeli bir durumdur ve eşcinselliğin artışındaki en değerli nedenlerdendir. Bu ergenlerin birden fazla bir psikolog tarafından eşcinsel olarak damgalanmazsa eşcinsel olmazlar. Gerçekten Amerika’da Cinsellik [Sex in America] isminde ulusal çapta yapılmış bir araştırmaya nazaran %16 oranında yetişkin erkeğin hayatlarının bir devrinde homoseksüel bir fazdan geçtiğini lakin bunların yalnızca %2-3’ünün homoseksüel olduğunu [yani ergenlik periyodunda bu karmaşayı yaşayan erkeklerin büyük çoğunluğunun eşcinsel olmadığını] gösteriyor [3]. Mesleğini eşcinsellik üzerinde yapan Amerikalı psikolog Dr.Nicolosi’nin de sorduğu üzere, ‘’ geçiş devrindeki bu genç adamlar, gey programları yahut okuldaki rehberlik uzmanları yahut psikologlar tarafından gey olarak damgalanmış olsalardı sonuç ne olacaktı?’’
Tüm bu bilgiler ergenlik devrinde yaşanan cinsel karmaşa ve belirsizliklerin [buna heteroseksüel olmayan fazı da eklemek gerekir] çabucak eşcinsellik olarak damgalanmaması gerektiğini gösteriyor. Zira gençlerin değerli bir kısmı bu karmaşalar nedeniyle cinsel yöneliminden tam olarak emin olamıyor, bunları tanımlamakta zahmet çekiyor. Amerika’da yapılan bir çalışma, cinsel yöneliminden emin olamayan ergen oranının %12,2 ile %28,7 ortasında değiştiğini gösteriyor [8]. Ancak bu belirsizlikler daha sonraki yaşlarda azalıyor ve esasen cinsel kimlik de fakat o vakit stabilleşiyor.
Yüzde 12,2 ile 28,7 ortasında değişen ergenlerdeki bu oranlar riskin ne kadar yüksek olduğunu ve bizim ne kadar dikkatli olmamız gerektiğini gösteriyor, çünkü ergenlerdeki konfüzyon oranı kimi kümelerde yüzde 25-30 civarında, bu her 4 ergenin en az 1’nde cinsel kimlik karmaşası yahut biseksüel konfüzyon var demektir. Bu telaş verici bir durum lakin bundan daha da telaş verici olan, bu çocukların daha 12-14 yaşındayken bir rehberlik uzmanı yahut bir psikolog tarafından yanlış bir biçimde gey olarak tanımlanacak ve damgalanacak olmasıdır.
Bundan ısrarla ve inatla kaçınmak gerekir. Aksi halde geçiş devrindeki bu ergenlerin hepsi [yani ergenlerin dörtte biri] eşcinsel olarak damgalanabilir. Olağanda süreksiz olan bu karmaşalar, ergen tarafından da eşcinsellik olarak algılanabilir; fakat asıl değerli olan ergenlerin bir psikolog tarafından eşcinsel olarak damgalanması ve süreksiz karmaşaların kalıcı hale getirilmesidir. LGBT lobisi esasen bunu yapmak istiyor ve bunu amaçlıyor? Pekala biz niçin buna yardımcı olalım? ‘’Ülkemizde 12-19 yaş ortasındaki çocuklar da cinsiyet değiştirme ameliyatı yaptırabiliyor, bunun için Cerrahpaşa ve Zeynep Kamil’de sıra bekleyen 7700 çocuk var’’ propagandasını yaparak, bu hususta yanlış bilgi ve abartılı sayılar vererek kimin ekmeğine yağ sürmüş oluyoruz?
Demek ki yalnızca ergenin değil anne-baba, öğretmen, danışman, psikolog ve etrafın kısaca tüm toplumun bu hususta şuurlu olması [bilinçlendirilmesi] gerekiyor.
Aksi halde eşcinsellik dramatik bir biçimde artabilir.
Peki tahlil ne? Tahlil için en tesirli yol önleyici rehberliktir. Bu işin temelinde cinsiyet kimlik gelişimi ile ilgili problemler yatar. Her birey cinsiyet kimliğini yüklü olarak erken çocukluk devrinde (1-6 yaş arasında) ebeveyni ile özdeşim kurarak geliştirir, bu süreç sağlıklı işlemezse yani anne-babalar 1-6 yaş ortasındaki çocuklarına [açık yahut örtük] yanılgılı iletiler verirlerse işte o vakit bu çocuklar biyolojik cinsiyetlerine has cinsiyet kimliği geliştiremez ve cinsiyet karmaşasına-cinsiyet hoşnutsuzluğuna sürüklenebilirler. Ve bunun temelini de şahsen ebeveyn atmış olur, alışılmış ki bilmeden ve farkında olmadan. İşte o vakit medyadaki özendirici lisan ve sunum daha büyük bir risk oluşturur. Günümüzde medya gençlerin önüne cazip gey imajlar koyuyor. İnternet sayfaları, televizyonlar, sinemalar, rock müzik kümeleri, gençlik mecmuaları vs. geyliğe art çıkan bildiriler sunuyor. Bütün bunlar, başı karışık kimi gençler için baştan çıkarıcı olabilir.
Bu nedenle tüm toplumun ancak bilhassa ebeveynlerin bu mevzular şuurlu olması gerekiyor. Kamu kurumları, bakanlıklar, üniversiteler, STK’lar, yaygın ve örgün eğitim kurumları bu mevzuda harekete geçmeli, adeta bir eğitim seferberliği başlatılmalıdır.
